بیماری های مشابه

این موضوع به ویروس هرپس سیمپلکس منتشر شده در بزرگسالان و کودکان می‌پردازد. ویروس هرپس سیمپلکس نوزادی به‌طور جداگانه بررسی می‌شود.

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) منتشر در نوزادان یک وضعیت بالقوه تهدیدکننده حیات با عوارض و مرگ‌ومیر بالا است. این وضعیت نیاز به مراقبت حمایتی در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان دارد و باید آسيكلووير وریدی (IV acyclovir) به‌طور زودهنگام تجویز شود. تشخیص سریع و درمان تهاجمی سیستمیک ضدویروسی کلید جلوگیری از مرگ‌ومیر یا عوارض دائمی است.

پایودرما گانگرنوزوم (PG) یک بیماری التهابی، غیرعفونی و زخم‌شونده پوستی با ویژگی‌های نوتروفیلی است که علت آن هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده و اغلب به‌اشتباه به‌عنوان یک عفونت پوستی تهاجمی تشخیص داده می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال رخ می‌دهد اما می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. هیچ تمایلی به جنسیت، نژاد یا قومیت خاصی وجود ندارد.

بیماری ریکتزیال‌پاکس (Rickettsialpox) یک بیماری عفونی تب‌دار است که توسط باکتری ریکتزیا آکاری (Rickettsia akari) ایجاد می‌شود و از طریق نیش بدون درد کنه‌های موش خانگی (Liponyssoides sanguineus) به انسان منتقل می‌شود. این بیماری برای اولین بار پس از یک شیوع در سال ۱۹۴۶ در شهر نیویورک توصیف شد و به دلیل شباهتش به آبله‌مرغان، ریکتزیال‌پاکس نام‌گذاری شد. شیوع این بیماری در مناطق شهری بیشتر است و موارد مستندی از آن در ایالات متحده، کرواسی، مکزیک، کره جنوبی، آفریقای جنوبی، کانادا و بخش‌هایی از روسیه تأیید شده است.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

عفونت با دیپلوکوک گرم-منفی نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitidis) مسئول مننگوکوکسمی حاد است، یک بیماری شدید که معمولاً در اپیدمی‌های کوچک رخ می‌دهد. نایسریا مننژیتیدیس از طریق قطرات تنفسی از فرد به فرد منتقل می‌شود و نازوفارنکس انسان تنها مخزن شناخته شده آن است.

انعقاد منتشر داخل عروقی (Disseminated Intravascular Coagulation یا DIC) به عنوان یک عارضه ثانویه در اثر طیف وسیعی از اختلالات رخ می‌دهد که شامل تروما شدید، عفونت‌ها، بدخیمی‌ها (به‌ویژه لوسمی در جمعیت اطفال)، واکنش‌های شدید به نیش مار، و ضایعات عروقی (همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم، آنژیوم‌های توفته) می‌شود. سندرم کساباخ-مریت نوع خاصی از DIC است که در آن مصرف پلاکت‌ها و عوامل انعقادی درون یک همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم یا آنژیوم توفته اتفاق می‌افتد.

واسکولیت قانقاریای جوانان (Juvenile gangrenous vasculitis - JGV) اسکروتوم یک علت نادر زخم ناگهانی اسکروتوم است که معمولاً پس از یک پیش‌درآمد تب و فارنژیت (pharyngitis) یا تونسیلیت (tonsillitis) رخ می‌دهد.

کاندیدیازیس منتشر (Disseminated candidiasis)، که به عنوان کاندیدیازیس تهاجمی (invasive candidiasis)، سپتیسمیای کاندیدا (Candida septicemia) یا کاندیدیازیس سیستمیک (systemic candidiasis) نیز شناخته می‌شود، به دلیل حضور گونه‌های کاندیدا (Candida) در خون ایجاد می‌شود و عمدتاً توسط گونه کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans) ایجاد می‌شود. کاندیدیازیس منتشر یک بیماری جدی است که با میزان بالای بیماری‌زایی و مرگ‌ومیر همراه است. حضور گونه‌های کاندیدا در کشت خون نباید به عنوان یک آلاینده در نظر گرفته شود. کاندیدیازیس منتشر از نظر شدت و تظاهرات بالینی متغیر است و می‌تواند از یک وضعیت خفیف تا بیماری گسترده‌تر و منتشر که شامل چندین عضو، سپسیس و شوک می‌شود، متفاوت باشد.

موکورمایکوزیس (Mucormycosis) یک عفونت قارچی خطرناک است که در بیماران دارای نقص ایمنی و دیابتی رخ می‌دهد. این گونه‌های قارچی به‌طور خاص به کلاس زیگومایست‌ها (Zygomycetes) تعلق دارند و معمولاً توسط گونه‌های رایزوپوس (Rhizopus)، موکور (Mucor) و رایزوموکر (Rhizomucor) ایجاد می‌شوند.

فوزاریوزیس (Fusariosis) توسط قارچی به نام فوزاریوم (Fusarium) ایجاد می‌شود که به‌طور گسترده‌ای در خاک وجود دارد. این بیماری دومین عفونت شایع قارچی پس از آسپرژیلوزیس (Aspergillosis) است و در بیماران دارای نقص ایمنی با عفونت منتشر و خطرناک مشاهده می‌شود. عفونت پوستی می‌تواند به دلیل تلقیح اولیه (که بیشتر در افراد دارای سیستم ایمنی سالم دیده می‌شود) یا به علت انتشار عفونت (که بیشتر در افراد دارای نقص ایمنی دیده می‌شود) رخ دهد. ضایعات پوستی، چه اولیه و چه منتشر، در بیش از ۷۰٪ بیماران مبتلا به عفونت فوزاریوم مشاهده می‌شود.